Woensdag 25.04.18 | 21.52 uur

RSS | Mobiel | Laatste 24 uur | Tip de redactie| | |

Aflevering 315

De ‘idioot’ Trump

Er is een potluck bij de directrice van de Bibliotheek in huis. Iedereen kan via een app aangeven welk gerecht jij zult verzorgen. Ik besluit zowel een pavlova als een kipsaté gerecht mee te brengen. Anderen zorgen voor quinoa salade, cheesecake, gevulde eieren, soep of broodjes pulled pork. Keith belooft iets speciaals mee te nemen: “That what I’ll shoot the evening before”. Natuurlijk, we leven hier in redneck gebied en ik zie Keith al op zijn terras klaar zitten met zijn geweer terwijl eekhoorntjes naar veilige plekken rennen. Ik hoop maar niet dat hij een wilde kalkoen schiet, want deze beesten schijnen vreselijk te smaken. Volgens kenners zijn tamme kalkoenen lekker, wilde kalkoenen zijn niet te eten. Vlak voor we naar de potluck gaan, zie ik een berichtje van Keith voorbij komen: “I bring raccoon and Skunk fritters” (wasbeer en stinkdier beignets). Of dit een grapje is, ik weet het niet, maar alles wat op tafel een beetje vreemd eruit ziet, laat ik maar liggen.

In een sportwinkel zien Frank en ik allerlei wapens. Een mooi roze geweer om aan een meisje te geven en zelfs wat handgranaten. Nou ja, die handgranaten blijken gebruikt te worden bij paintball. Waarom je in hemelsnaam handgranaten bij paintball wilt gebruiken is ons dan weer een groot raadsel. De zoon van Frank’s collega is een jaar of 10 en mag van zijn vader een jachtcursus gaan volgen. Zowel vader als zoon zijn super blij met deze stap naar volwassenheid. Iedereen vanaf 7 jaar mag in Idaho een jachtcursus volgen. Je krijgt dan één dagdeel les. En na die les is het toegestaan om op jacht te gaan. Weliswaar altijd onder begeleiding van een volwassene, maar toch. Je mag op jacht. Terwijl je nog maar 7 jaar oud bent, krijg je een dodelijk wapen in handen. “Stupid”, zo vertelt een Bibliotheekcollega mij. Maar anderen vinden het normaal en geweldig dat het hier mag.

Het is hier een gebruik dat bedrijven rond de Kerstdagen hun personeel op een kerstdiner trakteren. Daarom was er met het Bibliotheekpersoneel een potluck en gaan we met de collega’s van Frank in de stad uit eten. Met hen gaan we naar een Amerikaans-Braziliaans restaurant. “Er is hier een salad bar, maar ik zou hier niet zoveel van eten hoor”, geeft een collega alvast als waarschuwing. Er blijken hier vier gangen te zijn, geen menu trouwens. Eerste gang is gewoon de salad bar met diverse salades, soep en gebakken banaantjes. De tweede gang wordt aan tafel gebracht door een hele rits aan obers. Zij zetten een enorme spies op tafel en schuiven hier vanaf een stuk vlees. Achter elkaar aan komen zo obers langs met 18 verschillende soorten vlees, waarbij jijzelf steeds moet aangeven hoeveel je ervan wilt. Op de tafel is een soort knop die op groen is gezet. Zodra jij de knop op rood zet, wordt er geen vlees meer gebracht. De derde gang is overigens heel simpel. Ze vragen welk vlees je erg lekker vond en dan komen ze deze brengen. En brengen. En brengen. Nou ja, Frank en ik zetten al snel de knop op rood. Dit is teveel. En dan is er ook nog de laatste gang: het toetje. Stel je een complete taart voor en bedenk dan dat dit ongeveer het toetje voor één persoon is. Wij nemen ons toetje in een doggy bag mee naar huis. Daar kunnen we voorlopig wel een paar dagen mee toe.

Tijdens beide etentjes valt één ding heel erg op. Zodra iemand erachter komt dat Frank en ik uit Nederland en dus uit Europa komen, wordt er bezorgd gevraagd hoe de Nederlanders en Europeanen over Trump denken. “Wat moet de wereld er wel niet van denken dat ons land geleid wordt door zo’n idioot!”. De Idahoans die wij ontmoeten maken zich grote zorgen over het buitenland beleid van Trump, maar ook over zijn interne beleid. De grenzen dicht? Dat is waanzin. Boeren in Idaho kunnen alleen overleven doordat ze kunnen putten uit de vele Mexicaanse immigranten die hier het rotwerk willen doen. Hoezo bezoekers uit een beperkt aantal landen een inreisverbod geven? De meeste aanslagen gebeuren in Amerika immers door Amerikanen zelf. En juist die landen die echt een gevaar vormen, laat Trump buiten beschouwing. Zijn de mensen in Irak, Iran, Libië, Somalië, Soedan en Jemen echt zo gevaarlijk dat een inreisverbod nodig is? Waarom komen de meeste Islam-aanslagplegers dan uit Saoedi Arabië, of uit bijvoorbeeld Tsjetsjenië? Of zoals vandaag, een aanslagpleger oorspronkelijk uit Bengalen voert een mislukte aanslag uit in New York. “Moeten we dan alle landen in de wereld een inreisverbod geven”, vragen Idahoans zich vertwijfeld af.

“Buiten de Indianen om, zijn alle Amerikanen immigranten. Een muur bouwen tussen Mexico en Amerika, dat is waanzin. We zijn net blij dat de muur in Oost-Duitsland is afgebroken en nu bouwen we een muur tussen ons en Mexico in. Amerika heeft immigranten nodig!”

Dat wij maar een visum voor vijf jaar hebben gekregen, vinden de meeste verbazingwekkend. “We hope it will work out and you will stay here forever. We need people like you here”, krijgen we vaak te horen. In Nederland hoor ik wel eens mensen roepen die zeggen dat we meer Trump’s en Poetin’s nodig hebben. In Amerika willen steeds meer mensen minder Trump en minder Poetin. “We willen een vrij Amerika en geen dictatuur zoals in Rusland”.

Tja, Trump. Er is veel over hem te zeggen. Misschien goed om een volgende keer meer te schrijven over de gevolgen van het Trump-beleid voor de gewone Amerikanen. Zowel voor, zoals velen het graag noemen, links als voor rechts. Zowel positieve als negatieve gevolgen.

Op de foto: Elks laten zich meer en meer overdag ook weer zien, nu het jachtseizoen weer is geëindigd