Vrijdag 30.09.22 | 16.57 uur

RSS | Mobiel | Laatste 24 uur | Tip de redactie| | |

Aflevering 23

Hoe 't vroeger was...

Denk jij ook wel eens aan de Kerst van vroeger terug? Spannend op school eten, namelijk boerenkool mét worst. Die tijd is vervlogen. Dat hebben we allemaal alweer achter de rug. Ik heb nog albums waar ik geregeld in blader. Mooie herinneringen van de Kerst van toen. We hadden sneeuw, speelden geen computerspellen, want er was buiten van alles te doen. Grote sneeuwpoppen met een dikke peen als neus, een sjaal en muts op zijn kop en natuurlijk een bezem in de hand en twee ogen van muntdrop.

Met de slee van de heuvel in hét notarisbos. Er stonden toen aan het eind van die houten paaltjes. Ging je te hard, was je slee de klos. Sneeuwballen werden er gegooid. Ik dwaal over de foto’s, ken ze allemaal nog wel! Vriendjes van de lagere school helemaal verkleumd, rooie wangen en een snottebel. En iets later in het boek met de hele klas op de ijsbaan daar bij Boessenkool op de hoek. Bevroren vingers, want ik kreeg die veters van de noren niet strakker sloeg met de enkels dubbel. Hoor mijn oma het nog zo zeggen: 'Ach, jochie..arme stakker!'

Met je vriendjes schaatsen, eerst voor je balans met een stoeltje, anders ging je vervolgens vol op je smoeltje. En een heerlijk kopje warme chocolademelk met een kniepertie. De echte Nieuwjaarskoek kon ik veel van op, wie kent ze nie?
Dan blader ik nog een stukkie verder, kom ik bij een plaatje van een vriendje samen met mij. We houden in de klas al lachend een sterretje vast, helaas is hij er niet meer bij. Op die foto zijn we zo onbezorgd en klein. We hebben veel plezier. Kijk ons eens gigantisch vrolijk zijn. Voel opeens een traan... ik laat hem maar over mijn wang gaan.

Blader verder naar een andere herinnering. Een foto van mijn kleine zusje Naomi met twee staartjes op haar hoofd onder de Kerstboom. Dat leuke kleine ding! Kijk en daar zitten we allemaal bij elkaar, om de ronde tafel. Zooo.... wat had mijn vader nog een gigantische snor en een bos haar. Mijn moeder aan de rode wijn. De tafel mooi gedekt. Dat was altijd zo gezellig. Ik wilde nooit naar bed, dus er werd tijd gerekt! Nog een blad verder stuit ik op een foto van mijn opa en zijn kale koppie. Hij omarmt daar mijn oma. Ze waren heel gek met elkaar. Dat plaatje is ge-wel-dig! Helemaal toppie!

Helaas zijn ze er niet meer! Met de Kerstdagen denken we er weer aan. Dat slaan we niet over, geen enkele keer. Iedereen haalt met deze dagen herinneringen op. Hoe het vroeger was.. We zijn allemaal mensen verloren, weet je nog dit? Weet je nog dat? Zwijmel terug in de tijd - besef en weet - dat je toen een mooie tijd met hen hebt gehad!

Er komt ook een moment dat mijn vader en moeder er niet meer zullen zijn. Dat is met de Kerstdagen extra verschrikkelijk. Je denkt aan hen en mist ze. Dat doet natuurlijk pijn! Daarom is het nu belangrijk om samen te zijn. Kijk tijdens deze fijne dagen eens even om je heen. Maak plaatjes van al die blije en lachende gezichten én vergeet er geen. Super, dat mijn moeder alles zo heeft vastgelegd, bedankt mam. Heel erg blij mee, dat meen ik oprecht!

Het is toch niet gek als ik zo af en toe ga kijken en weer in die herinneringen dwaal. Aan al die foto’s hangt voor mij een mooi verhaal. En in je gedachten ben je altijd vrij en zo is je dierbare overledene er met de Kerstdagen ook een beetje bij! Ik wens iedereen fijne feestdagen en een goed gezond 2022!